'' Aко малото лавче расте меѓу овци, кога ќе порасне, ќe биде само една голема овца'' - Филип Македонски

 

 

'' А 1 „Иљади годин и сет како денот од фчера!
Туку, како сет се кипат вртењето на времето истите!
Туку како остануваш се кипат Ти како Финикс 2 што
се нафторуват од пепелта, како дух и како вистината, 
личената мајка со очите ачик и со челото кибарцко!
Царцката порфира што ја поминуват виделото
СИНО на Небото сетио век гo nокриват и гo
столисуват. Едно дување од ветер, што rори,
ја грабна и ја фрли во пепелта на Палестра, 

1
Oд голема кавга, Коуку Гиганди (2) тоуку ке се чинаа џуџиња. Сите ке ја сакат, сите ке ја тргаат, еден будала од родење ке ја тези. Порфијрата
ке се искијње, ке се стурит ке се напрај бербат
во крфта и во калта. Во недобро борењето
три џуџиња ке останат, со смеење и со пулење
накриво секој ке се собери парчето негово и ке
бегат друг во друго место, за да го скршиет. 

3
Првиот што беше столисан со прстен ке земи жена
од Асиjа со очи од магисник со џеваири што не
се прекажуваат. Другиот жена од Мисир со дебели цицки и богати ниви, а и трекиот жена од Aтинa кибарка и разбудена. Жената на првиот клават
во палачи незини роднине љубовници со слатки
очи ножој што сечаат мноуrу. Ден со ден
штариот џуџе умрииват. Жената од Мисир кладе
мажот је на стол од Гранит и 4 И ГО напрај богат туку нe  за кавга.

Во куќата на трекиот слепата Ерис 1 ке rрачи и ке се мават. Децата 2 на волкот
јаки oд млекото на цицките бакрни ке слушаат
од друrата страна на морето викањето на Ерис и
ке научаат имањето на жената од Мисир и џеваирите
на жената од Асиjа. Ке дојаат како сугиа
што не си виткат и здрави како Криос што крши портите.
Жената од Асиjа ке се поклонит на ним и ке ја
тргаат назат одо кочиата нија оголиа со чудесниците
незини џеваири. Со темјан и со цвеќиња жената
од Мисир ке пречекат јаките. Еден брат ке
се испианит од ливандото и од личбината, туку
другиот брат ке ro отепат, тогаш жената од
Мисир ке цаливат натре во цвеќијњата една змиа
отрувачка и ке умри. Жената од Aтинa ке кренит
рацете и ке викнит децата незини, туку овие
слаби од отепачки братени бес фајде ке се тепаат со појаките, личбиње од мермер ке тргаат пак назат од кочиата нијна децата на Волкот. Пет
и десет ноќа ке останат уште и аспида 3 од бакр
ке nокриат и ке тежит векот, што порфирата што ја
поминуват синото сфетило на Небото, покрива и СТОлиса. Кој ке прикажват историата на земјата уморена. 4


Тежит и умориват аспидата од бакр тие што и покриват.
Театро и кисла на векот ке се чjниит мојата
патрида. Безобразник ашкер ке харизува живота
на ученио човек за кефр ( кефо) на чифчиата за ранење
на жената за устрамување. Тешка сенка од
назике покриват земјата. Тамо поздравио ке се истегни, за да се радува за можењето неrово и тамо тој што падна ке му рааботи со (номо) плашењето и
фалењето за надежи. Кој ке nрикажват и сториата на
nатридата што не ке биди! Кога ке дојде времето.

1 Човек непознаен ке дојт од Претснце устрамотен
од љуrето и скрстен на земјата негова.
Држи крст од мачење. Сфетќа ке искинит сенката
на ножот и трња од надеж и срците на склавите.
Туку булуцн

2 од диви имање кe дојдат

3 седум и пак еден ден. Дни нокни. Во расипан и куќи исчадени,
во магла од лажење, булуци бесни ке се вртаат
и ке трчаат. Улафчина од болка и спивачка од
викање, жешчина од трчање. Еден заинаат ке оставит: да отепуваш и да гориш. И една ука: да се избрануваш. Еден радоc: да отплатиш. Дивите имање
ке викаат, диво на јазик од дивотиите ке се научаат
да викаат и да плашфаат љугето во мешањето. Ha разбркањето од јазиците не ке се слуши гласо од крфта.

Во маглата ке отепат брат, братот
на склавот ке се биет со Господарат до коа ке
се стори дење и ке дојдт разденување.

Иљади години сет како дено од вчера.
Во миродиите на Асиjа во личбнните на Мнсир,
во пиачките и псните на Европа, синот на Волкот
ке се сторит помек тои што беше како сунгна,
ШТО не се виткат, здрав како Крнос. Се еспиани и
се измеки. Немат рака јака да држи асnидата од
бакр. Едно дување од ветер и падна. Во пепелта
на Палестра.

Коуку гиганди тоуку ке бидат
џуџиња. Сите ја сакаат, сите ја тргаат, лесен ја тези. Аспидата ке се скрши, ке се истркаља ке се напрај бербат во крфта и во калта. Во мачното
борање две џуџиња кe останат. Со мака
секој ке тргат парчето неrово.

Едниот на Претснце
и други от на Затснце.

Едниот ке земат жена чупа руса од Европа. Ножот на татко је
ке се теглит се кипат солари, на џуџето ке земит
богатите нивие. Првиот ке земит жена од Aтинa кибарцка и разбудена. 

Во раскрсницата 2 на земјата со седум тумби палат имаше мирaз Aтинката. 

Тамо првиот ке cи кладит царсто. Тамо Aтинката ке пречекат непознаетнот од Претсн'це. Сурато му сфети милос и надежи. Во столот ке кладит
правиот со кој народ и те се смееа и браќата негови
го с' крстеа. Гласот неrоф ке се чуе,
ВО Крајот на земјата, ЗОШТО се слави СИНОТ на ЧОвекот.

1 Виделото на литцето негово ке дојди на векот.
Неучениот син на Волкот од чуденитто ке
милува учената и кибарцката Aтинката и ке остават
на децата незиње царстото името неrово. 2
Десет нoќи и четриесет дни не ке поминаат и пак
Порфирата што ја помин уват синото Видело на Небото,
ке покриват вeкот и ке столисат.

Б .3

Ијљади rодијње сет како денот од фчера
Туку како сет истите се кипат вртењето на времето.
Туку како остануваш се кипат Ти како Финикс, што
се нафторуват од пепелта, како дух и разум вистинцки лијчената Мајка со отворените очи и кибарцкото чело!

Децата на жената учената и кибарцката во
раскрсницата на земјата со седум тумби ке направат
палат во уката на Непознаведот дека ке кладат крстот
мартнрцкн златен како бандера за темницата. Ке сфетат
Зат-снце и Прет-с нце и Мечката ке и стопљат
децата незини и ке и наранат. Номови ке клаватво мешањето
на векот. Браќата што му изrориа куките и
ги отепаја булуците на дивотиета, ке и искорнат.
Дури до земјата на Волкот, дур и до Ефрат драгорот
и дури до днреците на Ираклиета ке фтаса над
виделото на сфеќата што не се уrаснуватни кој
пат што го донесе на учена и кибарцка Мајката
друго незино дете ја зеде тогаш од Госпот за
да сфетит љуrето. Орел од тогаш јадит џиrерите,
орел за напрет што немат вахат. 1 Бес фајде булуци
пак од мечки и волки со заби од крф ке се
лижаат и ке викаат диво и од Прет-С нце и од Зат-Снце и од кате место. Бес фајде пак мечки со ноѕе
свинцки ке керасаат вино во коката на кралот,
бес фајде жолтат гиганда од страот ке направит кула
од сечени глави бес фајде црникони ке ваѓаат
спумн во морето. Вода од огин сабиа што ослепуват
ке истера булуците и виделото на сфеќата
што не се угасиуват, ке ги направит питоми. Касабата на векот не ке се заnусти од бесот на дивотиите.

Туку иљади rодиње сет како денот од фчера.
1 Во богастиата на Асиjа и во ливадите ке биди
мек и во лошиот ветер од Зат-снце ке патит синот на
жената. На раци од јабанџии со плата ке дајт да
држат бандерата што сфетувит се стори мек и болен
синот на учената Зиеда. Едно дух од ветер го
грабни Порфирата што ја поминуват сишото видело
на Небото и кеја фрлит на душемето од мермер
на Цркфата.

Коуку Гиrанди тоуку ке се стораат
џуџнња тоуку момци што ке најдуваат ефхаристис
во икони и зборови, што праваат работите на
други како мајмуните што псујаат, што преколнуваат
од неможање, отепуваат и фаљаат од страф
и викаат раката да му се мрни. Ке му извадаат
очите на Кралот, ке му сечат косите како жени и
како жени што се љутаат бес себен и зборуваат
на ветер. Конец со конец ке расипуваат Порфирата во
душемето на Цркфата.

Болес од коприна ке заnустит
Касабата на векот. Однатре на Асиjата, синојте
на Арсланот, што милуват крфта и имат опашка од
кони и нишан во челото Месечината, ке слушнаат
викањето и ке научаат богатието на Касабата на
векот јако от јаболците со крф на црвената јаболкница
ке догтаат како нози што не се сфиткуват
здрав и како Криос. Мечката со ноѕе сфинцки ке и
се сфинцки ке се трнит и ке се поклонит на појаките.

Атина ке крени рацнте и Нe ке си BИKHИ децата. Туку
овие неможливи од отепавање брацко бес фајде
ке се бијаат со појакиот.
Осумдесет дења и пак двајсет и четер и седум неделине ке по минаат кога ке се плусни грмен тек од земјата.

1 Град со мноуrу глави и глава царцка ке се сечит, ке се сторит јагма што и глаи
ке се исфрлнт на крајот на Земјата. Крстот на мартириото
ке падни во езере од крф. Месечината ке уплашнт
небото. Кожа арсланцка макната во крф ке покриват и ќе удават векот, што покриваше и столисуваше Порфирата, што ја поминува синото видело на небото.

Кој ке nрикажуват историата на земјата
уморена! 2 Ослепува и ги прајт мали сите што покриват
арсланцката кожа од крф. Смеенит од псуење и
смеење од страф. Софра и кревет ке се сторит патридата. Грчење од мака и од тешка пивачка. Диф аскер ке харисуват (ж)ивота на учениот за сметње и на
чупата за кеф. Плачиње од севда и плачиње од
страм.

На поп ке дајт Порфирата за лажење.

Тажење за фетвата слава и тажење од обесување Нова
месечина стават жолто видело од смрт. На малце
темница јакот се прајт кеф. Кој ке прикажуват
историата на земјата, што ја немат!

Кога ке дојди времето госnожата што (милуват) љуѓето и се ранит со крф, ке запалит голем оrн на Зат-снце.
Сфетилото незино ке искинит малкото видело на месечината како све(т)ќа, 11 како трн од надеж и срцето на склавитe.

Децата на Aтинa ке откопаат
скриена искра, оrин ке запаљаат од Дунаф и дури
до Малеа. Hатрe во порфирата на попот, отепаниот цар ке станит. И штом децата на Мечката кe лижаат уште ногата иа тиранот, станатиот од
гробот цар ке се обесит, децата на жената кс се
закољаат, ке се наденаат на ражан, туку со крфта
ниrна ке измиаат и ке ошлободаат зсмјата на Атина и
на Спарта и сетне патридата на Ахилеата 2 и сетна на
Однсеата и сетнa на Миноа. 

4 Уморени ке седаат малце за да се направаат хазир за патридата. Тогаш Мечката од земјата замрзната, каде сет гладни
и се јадаат мeгу ним, каде пианици тирани ке
тепаат голите браќа нигни, ке сакат патридата моја
полна од цфекнња И ке пусчнт малецките незини
, што имаат ноѕе од прасе, да се смеаат со моја
патридата со зборови.

5 Туку патридата моја неке имат забораено од поминатите, ништо не ке се излажит со зборови. Мечката ТОГAШ И малечките со
сфинцките ноѕе ке се стораат бесни. Диви булуци
ке слезаат на патридата со цфекнња. Мечката
биена од жолтиот човек ке cлези тука. Ке се стемнит
пак еден и седум дни. Во расипани исчадени,
во маrла од лажење, бесни булуци ке трчаат.
Улафчина од болка, испивање од глас, горештина
од пат. Еден занаат ке останит да отепуваш и да
гориш, една ука, да се одбрануваш и еден радоc
да отплатиш. Диво ке грчаат мечките на јазик
од мечка ке исплашат и ке викат љуrето. На разбркањето
на јазиците не ке се слуш(а)т гласот на
крфта. Во думанот и во маглата брат ке отепат
брат и склавот ке се тепат и ке помо(ж)ит на господарот.
Дури да се сторит дење и дојде разденување.


В . 1 Иљади годиње сет како денот од фчера.
Во богачиата на Асиjа и во ливадите ке се измекит cинот
на Арсланот во пиењеrо и песните на Европа
ке се испианит во јангинот на Зат-снце ке му се земат очите синот на Месечината ке се разболит мнoугу лошо. На раце јабанџиcцки ке дај да не ржаат
пушките. 

Руси љуге јабанџии со заби како нозни со раце бели ке идаат на Касабата на
векот. Мечки ке викаат надвор од едната порта и
дивиња од морето надвор од другата. Склави ке
се тепаат меѓу ним. Сите очи ке пуљаат на Касабата
на векот, сите раце ке се истегнаа, сите ноѕe
ке одаат на Касабата на векот азир за смрт синот на
Месечината ке се смеет и ке се смеаат со него.

Кe молит и ке плачит, со ножот на татко му, што му остана, ке мават во темницата. Триесет н седум и пак еден дни. Се направит мек и се разболи синот на Арсланот, што беше јак од јаболците крфнени. 

Кожата арсланцка од крф ке се скаnит од крфта и ке се
наnравит парчиња. Коуку Гиrанди тоуку ке се направаат
џуџиња, тоуку арамии, што ке крадаат и
кe расипуваат кожата арсланцка. 

- Кожата лавовска од крв, ќе се скапе од крвта и ќе се направи парчиња. Колку гиганти толку ќе се направат џуџиња, толку арамии, што ќе крадат и ќе ја расипуваат кожата лавовска. 

Скаnување од огн децата на жената ке исчистаат болниот ветер.

- Скапаното со оган децата на жената - Божицата Мајка Ма - ќе го исчистат болниот ветар.

Триесет и седум дења п(е)к ке поминаат кога виделото
на Месечината ке се угасни и Порфирата што
ја nоминуват синото видело на Небото ке покриет
пак и ке столисат векот.

Г. Зошто иљади годиње сет како денот од
фчера. Туку сет се кипат истите вртењето на времето
и се киnат остануваш Ти, како Финикс, што се пофторуват
од пепелта, како дух и како разум вистинцки
личената мајка со очите о(т)ворени и со челото кибарцко ."



БИТИСФАЊЕ НА ПРЕСКА(Ж)АЊЕТО

**** Книгата е политизирана и некаде нé одговара на историските вистини, посебно именувањето на имињата, па затоа некаде ја исправаме, во однос на политичките имиња кои сé искривуваат, но сепак книгата меѓу редови ја кажува вистината.

ПРОЛОГ НА ТЕРЏУМАНОТ

На копањето од Вавилона натре во една
кутиа златена се најде едно мноугу ветво
ракописмо ОД мноугу кијмет. Ова ракописмо
се напрај терџуме на сите јазиците, зошчо
сет пресказање на Aлександр Македонски, што прекажаја бес грешка коуку големи работи се направиа од тоа времето до денеска и кажваат
и што ке се сторит ушче
и ШЧОМ ова ракописмо јет пресказање на
Александр Македонски  и чинит мноугу голем збор
за негојата мноугу милослива патрида Македониа,
јас слугата на Христа од истата
земја со тој големиот човек, сторивниет, со помож
на сфети Дух, да го прам терџуме и на
јазиците што се зборуваат на мојата патрида
и коуку можам да го чинам за да се разберува 
во нашата земја. Се мољам на Госпот,
ова книга да донеси благославење на Господин
Исуса Христа на тие што го имаат. Амин.

Писфаф во годината 1845.
Иеромонах АТАНАС МАКЕДОНЕЦ




ПРЕСКАЗАЊЕ
НА АЛЕКСАНДР

Три дни и три ноќа  Александр Македонски се стопуваше
од треска. Три дни и три ноќа негоф големиот Ашкер се соберуваше окулу од палатот со жаљање и со мерак. Треќот ден Александр Македонски ближу ва
на смрт, нарача да оставаат Ашкерот за да
ГО ВИДИТ И да ГО Видаат.
Во мноуrу големата сала от палатите на
ВавиЈлона, коета мноугу сфети от златото и од
стреброто и од црвениот бакр, од мноугуте шареи
и пушки,  му кладеја кревет на место од трон и
гo nокриваја со царцката Порфира. 

1 Поголем и од смрта седна тамо Александр Македонски, што беше
како Ангел и мноуrу учен како Аристотеља, 2
што беше триесет и две години само, што имаше
сета земја негова и што умриваше. Окулу него
седеја неговите Паши со златени алишча и со црно
срце.
Се отвориjа од каршиа порти тешки од бакр и

Ашкерот, што не се битисуваше, киниса да влегва
и да поминува. Сувариите, пешите, ашксрот што
беше со плата, ашкеротaри ателцки, токсотите, ашкерот
со сунгиите, продромите, сарисаџиите, ашкерот
Тесалиа, ашкерот од Атина, од Тракии
други коуку мажи, тоуку жаљање. тоуку мераци
rледаја (црвената порфира) н две големи ОЧИ во
жолт обрас и бес глас поминуваше Ашкерот сетио
ден. Царот бес да зборуват и  пуљеше и со очите
и поздравуваше.
Од коа поминаја сите и бакрените порти се
затвориа, с'нцето се зајдуваше, златото и стреброто
и пушките зедоја сфетење црвено. Едно
видело сфетна веднаш на челото на Царот н се
угасна. Наеднаш суратон егоф се мена, челото
му спотна и со очите отворени пуљеше низ салата,
во темницата буѕите му се тресеа и Пашнте негови и фати страф студен. Тогаш Царот фати да зборува работи за чудење и да прескажува:

'' A 1,...